Ιερότητες του φεγγαριού… - Στρατής Παρέλης

Τα φεγγάρια εξυπηρετούνε τις ευαισθησίες μας.
Πέρασα έξω απ’ το νεκροταφείο
ποδηλατώντας·
το φεγγάρι
τρυπούσε το μακό μπλουζάκι μου·
όσο ασήμι έχυσε
ήρθε επάνω μου
και
σαν μια χρυσόμυγα που ζουζουνίζει,
στάθηκε στο κεφάλι μου
και φώναξε:
«εγώ είμαι ο Αύγουστος, εγώ νικάω!»
Δεν φυσούσε
καθόλου.
Πράα η νύχτα.
Όλα έγερναν μέσα της και αυτή,
σαν ένας τεράστιος καταποτήρας
τα αφάνιζε,
ώσπου να γίνουν
μια σκέψη πεθαμένου, μια συντριβή
των συντριβών, ένα τίποτα
που έσβησε πριν καθόλου υπάρξει..

Συνεχίζει να μιλά
με την φωνή μου ο Αύγουστος· μισός
φεγγάρι και μισός
αυτή η ιερή ζέστα
που πυρώνει την πόλη και αφιονίζει
τα πλάσματα
να σταθούν
μες το τείχος του έρωτα
του ξεθυμασμένου..

15.08.2019