Οι Άγνωστες Θάλασσες - Δημήτριος Καρπέτης

 

Μέσα στην καθημερινή παρωδία
  
   η ελευθερία καίγεται και ξεψυχά.

   Ξοδέψαμε το υστέρημα

   της ψυχής μας

   στις επιταγές της μοίρας,

   στους αδειανούς καθρέφτες,

   και σε άστρα νεκρά.

   Πρόσωπα ξεθωριασμένα

   αντικρίζουν τις θάλασσες

   που ολοένα ταξιδεύουν.

   Παραμερίζουν οι άνθρωποι

   στο ψέλλισμα των νερών,

   αφουγκράζονται τον απόηχο

   της νεανικής παρόρμησης,

   συνωμοτούν να συντρίψουν

   το σκοτάδι.

   Αναδυόμαστε μέσα στο μισοσκόταδο

   σαν δύτες,

   με χείλη μουδιασμένα
 
   απ΄την απραξία της ψυχής.

   Ιχνογραφώ την απουσία

   των ανθρώπων
 
   από τη γέννηση έως το θάνατο.

   Αναζητώ άλλες,άγνωστες θάλασσες

  με τα δάκρυα του ήλιου

  τα κύματά τους να λικνίζονται,

  εκεί που οι γκρίζες ζωές

  πια θα χρωματίζονται.