Εxperimental Project Poetry in Side | Interaction of Arts

Το  Εxperimental Project  Poetry in Side | Interaction of Arts,  είναι  μία εικαστική μελέτη 

με ερευνητικό και πειραματικό χαρακτήρα,που επιχειρεί να αναδείξει τους  ισχυρούς δεσμούς που χαρακτηρίζουν δύο τέχνες τόσο διαφορετικές, της Ποίησης και της Εικόνας. 

Στόχος μας είναι να εμπλουτιστεί τελικά η σημασιολογική έννοια της ποίησης  μέσα από μία συγκεκριμένη στρατηγική ανάγνωσης και εικαστικής απόδοσης των ποιητικών κειμένων.

Η ποίηση που αποτελεί το αντικείμενο αυτής της μελέτης, αποκλείει μερικώς τη φύση της ως λεκτική τέχνη και δανείζεται τα χαρακτηριστικά της τέχνης του σχεδίου.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία ο αναγνώστης 

καλείται να κοιτάξει το ποιητικό έργο μέσα από αυτό και όχι απλά να το διαβάσει. 

Nα αποκλείσει δηλαδή μερικώς τη φύση της ποίησης ως λεκτική τέχνη και να υιοθετήσει μία διαφορετική προσέγγιση που ουσιαστικά θέτει σε λειτουργία και χρησιμοποιεί τα εργαλεία ανάγνωσης των εικαστικών τεχνών ως μέσο για την ερμηνεία του ποιητικού λόγου.

 Προχωρώντας ακόμα ένα βήμα μπροστά σε αυτή την αναζήτηση μέσω του συγκεκριμένου εγχειρήματος, επιχειρείται ένα πείραμα μικρής εικαστικής κλίμακας  που στοχεύει στο να αποδείξουμε την επίδραση ενός εικαστικού έργου στην ποιητική δημιουργία.

Για τον σκοπό αυτό ζητήθηκε από την ομάδα των ποιητών που συμμετέχουν στο Project  σε αναζήτηση της αμφίδρομης σχέσης και της αλληλεπίδρασης των τεχνών , να «διαβάσουν» την εικόνα η οποία έχει δημιουργηθεί  βασιζόμενη σε ποιητικό έργο και να εκφράσουν ποιητικά  την εντύπωση τους. 

Το ποίημα το οποίο ενέπνευσε την εικαστική δημιουργία είναι:

ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ 

 Βασιλική Δραγούνη

Σήμερα θα φορέσω το κόκκινο φόρεμα, το κεντημένο

με αραχνοΰφαντες ψευδαισθήσεις.

Αιμάτινοι επίδεσμοι

στο μέρος που έχει τα μανίκια,

γύρω απ' τα χέρια, που διαμόρφωσαν

το σχήμα της ζωής μου.

Τα μικροσκοπικά κουμπιά του δίνουν μάχη

να κρατηθούν στις κουμπότρυπες.

Στο μέρος της καρδιάς, ένας λεκές ανεξίτηλος

-ελάχιστο κομμάτι του τίποτα

που στιγματίζει τη μνήμη.

Τελικά, δεν μου αρέσει αυτό το φόρεμα.

___________________

Οι ποιητές που συμμετέχουν στο Project Poetry in Side

ανταποκρίθηκαν στην πρόκληση αυτή, δημιουργώντας τα ποιήματα που ακολουθούν:

...

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΕ

 Βασιλική Δραγούνη

Ακόμη κι αν ήξερα

όλα όσα ξέρω τώρα

δεν θα έκανα περισσότερα

ή ίσως ναι.

Μαθήματα που πέρασα

με υψηλό βαθμό

παρέμειναν τα διδάγματα

του παρελθόντος.

Έσκαψα το δρόμο μου

θάβοντας παλιές τύψεις,

καταστροφές και γενναιότητες

για να φτιάξω ένα πέρασμα στο τώρα.

Πρόσφερα το πνεύμα μου

σαν έσχατη υποταγή

για ένα καταφύγιο

ή για μια καλύτερη εικασία.

Αλλά το κόκκινο δεν είναι μπλε

το αδιόρατο δεν είναι φανερό

το τίποτα δεν είναι αρκετό

και δεν σκοράρεις με μηδέν.

Και η ζωή εξακολουθεί να είναι

πολύ συχνά ένα χάος.

__________________

ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
 Σίση Σιακαβάρα


Είναι εύκολο να γράψεις ένα ποίημα

εάν σταθείς ακριβώς

στο κέντρο του ματιού σου

και με το άλλο μάτι δεις

το ζευγάρι των ανδρών πλαγίως

ο ένας φορεί κάλτσες ψηλές

και κρατάει το θερμόμετρο

σαν ξερό κλαδί

μέσα στο καλοκαίρι

ο άλλος με το σπαστό μπαστούνι του

ξέρει ποιον δρόμο να διαλέξει

εκείνον της βροχής

που ξυπνάς μονίμως

μούσκεμα στον ιδρώτα.



Το αεροπλάνο που μόλις πέρασε

μεταφέρει στρατιώτες

που γνωρίζουν καλά

τη διαδρομή μεταξύ σκυλιού και ψωμιού

και φωνάζουν

σκύλε θα πεθάνεις

με τα μυαλά τους γκαστρωμένα

από επιχορηγούμενα θέατρα.



Η γη γυρίζει

πως θα μπορούσε άλλωστε

να κρατήσει τις ισορροπίες

ανάμεσα σε ανατολή και δύση

ανάμεσα στον κυνηγό και το πουλί

ανάμεσα στο αγκίστρι και το ψάρι

ανάμεσα στα πόδια των ερωτοχτυπημένων.

Ή μήπως δεν υπάρχει εκεί ισορροπία; Όχι.

Γιατί ο λεπτοδείκτης κόλλησε

στην ώρα που είναι μηδέν ακριβώς

άνευ γυρισμού.



Υπάρχει η πιθανότητα

να περάσει μια γυναίκα

από εκείνες τις ωραίες βασανίστριες

με τα συντριβάνια στα στήθη

που γελούν μπροστά στους σταυρωμένους

ή τις άλλες τις απλές

που φορούν τα ξανθά μαλλιά τους

μια σταγόνα αλμυρού κύματος στο στόμα

και περιμένουν.

"Γύρισα την πλάτη στη ζωή και ονειρεύτηκα

ίσως και να γύρισα την πλάτη στο όνειρο και να' ζησα

σε κάθε περίπτωση το μόνο που θέλω

είναι μια πύλη

να φυγαδεύσω την θλίψη μου.

Νομίζω ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος

το μόνο που χρειάζομαι τελικά

είναι μικρά πράγματα

μεγάλη είναι μόνο η θάλασσα".



Μπορεί να περάσει κι ένας άνδρας ευκαταφρόνητος

μα σίγουρος για την αγάπη

ή ένας διαφορετικός, απαστράπτων

είδωλο αγγέλου

σαν σπάσει το τζάμι του κατοπτρισμού του

μυρίζει άπλυτο γουρούνι

μα αγαπάμε τα ζώα.



Είναι εύκολο να γράψεις ένα ποίημα

κοίτα εδώ

τη γέννηση

το γάλα της μητρός σου

τρέχει, τρέχει, τρέχει

το απαλό χέρι στο πρόσωπο

ενός δύστυχου ξενύχτη

το θειάφι στα αμπέλια

μια ροζ παραίσθηση σαν σφουγγαρίστρα

που ρουφάει το νερό με τη λεβάντα

το πιάνο, το άσπρο πιάνο κυρίως

που παίζουν μουσική

τα θεσπέσια δάκτυλά της

την κρεμάστρα με το φόρεμα

και τον σιδηρόδρομο

την κρεμάλα και τη βέργα

τα πουλιά.

Όλα εν σοφία εποίησε

τη μεταξωτή ρόμπα

τα χρηματοκιβώτια

τα αλεξίσφαιρα γιλέκα

τα προφυλακτικά

ο άνθρωπος.



Ο άνθρωπος

στέκει εκεί ακίνητος.

Εγώ τι είμαι;

Φτιάξε με από λάσπη

ή από μάρμαρο άρωγμο

αλέκιαστο και πάλευκο

δώσε μου αναπνοή

ή μια λίρα να ξοδέψω στα παζάρια

κάνε μου έρωτα ή κάνε μου διαθήκη

είναι εύκολο να μου γράψεις ένα ποίημα

ή να μου φορέσεις όποιο καπέλο θες

ή να μου δώσεις ένα όπλο.
,,,

© Σίση Σιακαβάρα.
__________________

ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Nίκος Δανέζης

Επέμεινες

κι εγώ παρέμεινα

στο πλάι σου 

στο ίδιο δήθεν με πρώτα 

να σου αφιερώνομαι 

ακριβώς όπως εσύ

με την πλάτη στον τοίχο

με την πλάτη στο μέλλον

με την πλάτη στην πλάτη σου

για να κοιμόμαστε

και πάλι μαζί

μονάχοι"

____________________

Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ 

Χριστόφορος Τριάντης

Ω, οι αριθμοί τριγύρω

αβασάνιστο  ψεγάδι

στην ωραιότητά σου,

Βαθύς είναι ο μύθος σου,

δίχως τέλος.

Σταλαματιές απ’ τη θλίψη σου

ζωγραφίζουν έναν κόσμο

που χάνεται στα χρώματά σου.

Ω, το φως  σου νικά τη μοίρα

για μια στιγμή.

Και στις τριανταφυλλιές

η μελαγχολία σου

τις ανάσες βασανίζει,

σαν μοχθούν

στα μάτια σου ν’ ανέβουν.

Άγιοι και βάρβαροι

μονοπάτια αλλάζουνε,

την ομορφιά σου προσκυνώντας.

Να, τα μετάξια  των φιλιών σου

τις εποχές τυλίγουν.

Ευλογία.

____________________

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ

Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου

Σ’ ένα παράθυρο του νου

στάθηκες ν’ αγναντέψεις

τα χρώματα του δειλινού

γλυκά να συντροφέψεις.

Ήσουνα μάτια μου ομορφιά

και στόλισμα του κόσμου

μια μυρωδάτη ζωγραφιά

βασιλικού και δυόσμου.

Λουλούδι Αλεξανδρινό

σε δρόσισε ο αγέρας

αιώνιο και σημερινό

ανασεμιά της μέρας.

Ήσουν  ο ήλιος, η βροχή,

το φως και το φεγγάρι

της λησμονιάς απαντοχή

της Άνοιξης δοξάρι.

Το βλέμμα σου αλαργινό

στο πέλαγο απλωνόταν

σαν το πουλί στον ουρανό

ταξίδευε, χανόταν.

Απόμακρη, στοχαστική

εκοίταζες τριγύρω

βελούδινη σαν μουσική

πολύτιμη σαν μύρο.

Τα μάτια σου ωκεανός

κι απάνεμο λιμάνι

η Πούλια κι ο Αυγερινός

της Γης το πυροφάνι.

...
Project Creator: Λίζα Γιαννούρη

Συμμετέχουν οι ποιητές:

Βασιλική Δραγούνη
Γεώργιος-Κάρολος Τσιλεδάκης
Νίκος Δανέζης
Πασχάλης Παπαβασιλείου
Σίση Σιακαβάρα
Τάσος Σταυρακέλης
Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου
Χριστόφορος Τριάντης


Organizer Page: Σύγχρονοι Έλληνες Ποιητές