Η κόρνα - Γεώργιος Βενετόπουλος

 

Πλωριός καιρός ανάστρεψε τον χρόνο 11

στα ενδότερα του πλοίου και τριγύρω στην ακτή 14

εκεί που ακούγονταν μια κόρνα μόνο

και ο ασκός ενός μαέστρου πιφιρτζή .


Κατέβαιν' ο καπνός από τα τρία

φουγάρα του, καλύπτοντας τα υδατοστεγή,

οι ναυτικοί του απ' την Αχερουσία

μας προσκαλούσαν στης Στυγός τα αφεγγή.


Αργά προχώραγαν τουλίπια μαύρα

σε συνεχή ταλάντωση, δεξιά κι αριστερά,

διστακτικά εφύσαγεν η αύρα

ο Πολικός Αστέρας μας κοιτούσε ειρωνικά.


Του καραβιού θα ήτανε η κόρνα

ή τρείς ψυχές-φαντάσματα, χαμένων ναυτικών,

όσους πνιγήκαν ο ουρανός συχώρνα

κι αυτούς που ξεφαντώναν σε χορούς αερικών.


Η αιθάλη κάλυπτε την παραλία

τα σκόρπια φώτα της αναβοσβήναν μοναχά

η πλημμυρίδα με αλλοτροπία

τα προετοίμαζε να βυθιστούν στην καταχνιά.


Η κόρνα χαιρετούσε τον Πορθμέα

με δυό ιστούς να απειρίζονται στον ουρανό

στον ένα η φθαρμένη μας σημαία

στον άλλο οι χοροί μας που πνιγήκαν στο νερό.


Ίαμβος 11/14 συλλαβών

...

Γεώργιος Βενετόπουλος