Βάδιζε
σε τεντωμένο σχοινί
έτσι από συνήθεια
που ταίριαζε
στην ριψοκίνδυνη φύση του
και τον έκανε να μοιάζει
με αυτόκλητο ακροβάτη
της ζωής.
Έβλεπε
τον κόσμο μικρό
καθώς τον κοίταζε
από ψηλά
ένα ατέλειωτο μελίσσι
που πηγαινοερχόταν
δίχως σταματημό.
Ένοιωθε
ανυπέρβλητα δυνατός
σε συνθήκες
ιδανικής ισορροπίας
με μια λεπτή γραμμή
σχεδόν αόρατη
να τον χωρίζει
από το κενό
που έχασκε απειλητικό
κάτω από τα πόδια του.
Κάποτε
γκρεμίστηκε -
πώς θα μπορούσε
να πετάξει άλλωστε
με φτερά
που δεν του ανήκαν; -
κι ο κόσμος
ξαφνικά μεγάλωσε
έγινε τεράστιος
θεριό ανήμερο
έτοιμο
να τον καταπιεί.
σε τεντωμένο σχοινί
έτσι από συνήθεια
που ταίριαζε
στην ριψοκίνδυνη φύση του
και τον έκανε να μοιάζει
με αυτόκλητο ακροβάτη
της ζωής.
Έβλεπε
τον κόσμο μικρό
καθώς τον κοίταζε
από ψηλά
ένα ατέλειωτο μελίσσι
που πηγαινοερχόταν
δίχως σταματημό.
Ένοιωθε
ανυπέρβλητα δυνατός
σε συνθήκες
ιδανικής ισορροπίας
με μια λεπτή γραμμή
σχεδόν αόρατη
να τον χωρίζει
από το κενό
που έχασκε απειλητικό
κάτω από τα πόδια του.
Κάποτε
γκρεμίστηκε -
πώς θα μπορούσε
να πετάξει άλλωστε
με φτερά
που δεν του ανήκαν; -
κι ο κόσμος
ξαφνικά μεγάλωσε
έγινε τεράστιος
θεριό ανήμερο
έτοιμο
να τον καταπιεί.
...
Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου
Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου
...
Image Credits Here

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου