Ο ορίζοντας μικραίνει
σ' ένα δωμάτιο χωράει
ντυμένο κάτοπτρα
κυρτά
Το είδωλό μου αυγατίζει
Της ανεξαρτησίας μου μοιράζει την προκήρυξη
Τους φόβους μου μπολιάζει
που προπορεύονται
και μ' αναγκάζουν
μάγος μαθητευόμενος να γίνομαι
να στροβιλίζομαι
γύρω από παγανιστικά τοτέμ που την βροχή δεν φέρνουν.
Μόνο
Αψέντι
να καίει
της παιδεμένης μου ευτυχίας
το λαρύγγι
ως το σημείο μηδέν
του από μηχανής πνιγμού της
______________________________
Μιλενα Σπανού 02 IV 2020
Πηγή:milenaphotopoetry.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου