Στην προσωρινή συνήθεια του χρόνου
κολυμπώ γυμνός,
κατεβαίνω στο βυθό
απομεινάρια ονείρων αφημένα
στο τέλμα του πυθμένα ξεχασμένα.
Φυλλοροούν οι κανόνες της ζωής,
οι χρησμοί των παθών
καθόρισαν το σχήμα της πραγματικότητας.
Στην επιφάνεια του χρόνου
μια ησυχία απλώνεται,
καθώς αναδύομαι
το φως χάνεται στα βάθη .
Ανάσα ύστατη
πριν να χωθώ στη δίνη
των κυμάτων,
πριν να γευτώ
το στοιβαγμένο αλάτι της ζωής.
Δύω, μια αναταραχή στην καρδιά
σπάει τη συνοχή της νύχτας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου