Η σάρκα λυγίζει,
ένα προαίσθημα ζωής
αγναντεύει στο φεγγίτη.
Σε πολιτείες απόμακρες
χάνεται η προσμονή των ματιών.
Προσπερνώ τις αναστολές,
τα στήθη γέμισαν φως.
Θυμάμαι τους μορφασμούς
της καρδιάς όπως τεμαχίζεται
στη χούφτα μου.
Αποτινάζω τις σκονισμένες αγκαλιές.
Με μάτια μισάνοιχτα
αφήνομαι στις προθέσεις του μυαλού σου.
Ένας πίδακας ενθουσιασμού
περιλούζει την εσχατιά των κυττάρων μου.
Περιμένω με αγωνία
να προσεγγίσω
την ύψιστη έλξη
της απόκρυφης αίγλης σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου