Τα συναισθήματα καίγονται το λυκαυγές
στις υψικαμίνους της ζωής.
Τρίζουν τα είδωλα του κόσμου,
η μοναξιά σφάζεται στα θολά νερά.
Μια τελευταία σταγόνα ελπίδας δεσμεύθηκε,
ενέχυρο στα χέρια των τοκογλύφων
της ύπαρξής μας.
Ξαπλώνω στο χώμα
άνεμος υγρός ανακατεύει
τη γαλήνια σιωπή.
Η συμφιλίωση με το άγνωστο που έρχεται αργεί.
Μέσα από τ' αγκάθια ξεπροβάλει
ακόμα νωπός ο πόνος.
Νεκρική σιγή...
ένας μανδύας αθέατος
καλύπτει τις ψυχές που λιμοκτονούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου