69η Χρυσηίδα Ρέμβης - ΤΑΣΟΣ ΚΑΡΤΑΣ

δεν έχει δάχτυλα η σιωπή να την μετρήσεις

δεν έχει κύκλους ο ουρανός να τους διαβείς

και μια λέξη ολομόναχη στους αυτουργούς ανέμους,

φεγγαροντυμένη χρώματα και ερημίας ήχο

μπαινοβγαίνει εφήμερα στη βουβή θεομηνία της:

«κι αν έχει η νύχτα έρωτα με πρόσημο το ποίημα,

ο φόβος είναι μοναξιά πληθυντικό το κύμα»

μπαινοβγαίνουμε ο ένας στο κορμί του άλλου

γινόμαστε για κλάσματα του δευτερολέπτου

μια κραυγή, ένας σπασμός,

βάρβαροι ποιητές

κι ύστερα, ώσπου να πεις κύμινο,

πάλι μόνοι σε παράλληλους δρόμους,

λέξεις πτερόεσσες γυμνές απ' το φωνήεν τους

στο καταπέτασμα της συμφωνίας στίχων

έλα λοιπόν ανάμεσα σε δυο στιχάκια όνειρα

και γύμνωσε το μίσχο της επιθυμίας ως το κόκκαλο