Χέρια Αδειανά - Δημήτρης Καρπέτης

Στα αδειανά μου χέρια

  

    στάζει ο ουρανός 

    το γαλάζιο του όνειρο.

    Συναισθήματα που χάθηκαν 

    στον ανέγγιχτο βυθό.

    Στα άδεια μου χέρια

    νιώθω το φτερούγισμα της πεταλούδας,

    τον απόηχο της ομορφιάς της.

    Καθώς το φεγγάρι ξεπροβάλει

    κρατώ μόνο του κορμιού της το άρωμα,

    τον τελευταίο ήχο της ανάσας,

    ένα βλέμμα χωμένο 

    στις ρωγμές της καρδιάς.

    Στα αδειανά μου χέρια

    ξεγλιστρούν οι μέρες.

    Προσπαθώ στις παλάμες μου 

    να συγκρατήσω

    τα δάκρυα της νύχτας,

    τις στάλες της ζωής,

    τα λάφυρα του έρωτα.